یکی از پادشاهان علاقه زیادی به زنان داشت و بیشتر از وقت شبانه روز را در حرمسرا

می گذرانید.

وزیرش پیوسته او را از همنشینی زیاد با بانوان بر حذر میداشت،بالاخره  پادشاه سخن او را

پذیرفت و از زنان کناره گرفت.یکی از کنیزان که مورد توجه پادشاه بود سبب کناره گیری

را جویا شد.پادشاه گفت: فلان وزیر مرا از این عمل منصرف کرد و از شهوت رانی زیاد

بازداشت. کنیز گفت:ممکن است مرا به او ببخشی تا مشاهده کنی با او چه می کنم؟!

پادشاه کنیز را به وزیر بخشید.پس از آن که به خانه ی وزیر رفت بسیار مورد توجه او واقع

شد،زیرا زیبا و دل فریب بود،ولی هر چه می خواست نزدیک او شود کنیز امتناع می ورزید

و می گفت:به خدا سوگند ممکن نیست مگر این که یک مرتبه سوارت شوم.

شراره های سوزان شهوت اختیار را از دست وزیر ربوده بود . کنیز زین و لجام روی

وزیر گذاشت و میان اتاق سوارش شد.این عمل موقه ای انجام گرفت که سلطان در محل

مخصوصی آنها را مشاهده می کرد.در این هنگام پادشاه خارج شد و به وزیر گفت:

این چه گرفتاری است که مبتلا شده ای؟! تو که مرا از مجالست زنان باز میداشتی؟!

وزیرگفت: من شمارا می ترساندم تا به چنین بلایی گرفتار نشوی و سوار شما نشوند.

اکنون با چشم خود دیدید که چیره دستی این ها به اندازه ای است که می توانند بر تمام

امور زندگی مردان حکومت کنند.